December is al sinds jaar en dag de maand van het lekkere eten, het feesten en natuurlijk de cadeautjes. Mijn verjaardag, Sinterklaas en natuurlijk Kerstmis. Allemaal in een maand. Toen ik een klein meisje was, had ik altijd een waslijst met wensen. Ik kon niet kiezen. Ik zag zoveel mooie spullen. Speelgoed, make-up, sieraden, kleren, noem het maar op. En ik kreeg het meestal ook nog. Vroeger, toen mijn moeder weinig geld had. En later, toen het mijn ouders een stuk beter verging. Ik had het altijd goed en kreeg altijd wat ik wilde hebben. Maar de laatste jaren weet ik niet meer zo goed wat ik wil. Ik zie nog steeds veel mooie spullen die het perfect zouden doen in mijn kamer, kledingkast of make-uptasje. Maar ik heb ze niet echt nodig, spullen maken me niet langer gelukkig (dat hebben ze nooit gedaan ook) en dus vraag ik meestal maar niks.
Tot vandaag. Het is nog vijf nachtjes slapen tot kerstmis en ik weet eindelijk wat ik wil. Het is niet iets wat ik wil bezitten, in materialistische zin. Niets voor onder de kerstboom. Niets wat je in kunt pakken, of waar een grote rode strik omheen kan. Het is ook geen perfect vriendje, want daar ben ik al mee gezegend. Het is eigenlijk meer een soort goed voornemen, voor het nieuwe jaar. Voor de rest van mijn leven. Iets waardoor alles zoveel beter en leuker zou kunnen worden. Voor mij, maar voor ook de mensen om me heen. Wat ik wil – met het risico om verrekte sentimenteel over te komen (en wat the heck ook, het is KERSTMIS!) – wat ik echt het allerliefste wil voor Kerstmis dit jaar, is kracht.
Kracht om hard te kunnen werken. Aan mezelf, aan worden wie ik wil zijn. Kracht om vechten tegen ziek en moe. En om te werken aan een gezond lichaam en een gezonde geest. Kracht om liefde te kunnen geven en vooral te durven krijgen. Kracht om mezelf te vinden in de warboel van onduidelijkheden over de toekomst, tegenstrijdigheden in het heden, gewoontes en herinneringen uit het verleden waarin ik steeds meer verstrikt lijk. Kracht om te durven kiezen. Om te durven beslissen. Om achter beslissingen te durven staan. En vooral de kracht om vertrouwen te vinden in mezelf. Dus, Mr. Santa, als je bestaat…
Na zo’n mooie blog kan ie niet anders dan heel veel kracht uit Lapland toesturen 🙂
Ik wens je een gezond 2009 toe!
Wat een mooie wens…
Een krachtige wens!
Mooie wens! Ik hoop dat je het hebt gekregen… je verdient het!