Misschien heb ik werk. Misschien heb ik zelfs leuk werk. Waarin ik me kan ontplooiien, waar ik van kan genieten, wat nog goed betaalt ook. Ik ga promotiewerk doen. Hoop ik. Maandag heb ik een gesprek, ergens ver weg in Amstelveen. Niet naast de deur zoals u snapt. Maar het maakt niets uit. Als je niets te doen hebt is doelloos uit een raampje staren in de trein zelfs zinvol. Zeker als je ergens heen gaat.
Mijn trein staat stil, moet u weten. Heeft panne en rijdt niet meer verder. Aan een halte waar niemand komt. Een verlaten stadje ergens in de middle of nowhere. Geen mens is zo gek me hier te komen opzoeken, waarschijnlijk zijn ze bang dat hen hetzelfde lot wacht. Ik mag blij zijn dat mn mobieltje hier werkt. Soms, heel soms, ontvang ik een smsje. Dan pak ik de bus (die werkt wel) en ben ik weg. Om terug te gaan naar dat verlaten oord en daar te wachten tot de trein weer rijdt.
Wat heb je aan een OV, als je trein toch niet rijdt? Wat heb je aan goede moed en motivatie, als er niets te motiveren valt? Ik ben kampioen wachten en vervelen, kan ik wel stellen. Daag me maar eens uit.
