Toen was er een leegte. Een oneindige lege ruimte. Een stilte. Oorverdovende stilte. Slechts af en toe heel licht doorbroken door een veel te snel kwetterende Dolf op de radio. Mijn hoofd voelt wazig. Leeg. Zwaar. Vermoeid. Niet van het denken. Maar vooral van het niet denken.
De cijfertjes dansen voor mijn ogen. Ik heb het koud. En dan weer warm. Ik ril. Ik zak weg. Niet in slaap. Maar wel in een soort wazige leegte. Het scherm springt uit. Zit ik al zo lang stil? Het licht springt uit. Ja, ik zit al zo lang stil. Mijn hoofd neemt me mee, naar verre oorden, waar alles kan en alles mag, naar alles wat er nu niet is. Warmte, romantiek, gezelligheid…
Geen grijs scherm. Met getalletjes. Geen doodse stilte. De telefoon is al drie kwartier niet gegaan. Ik voel dat ik afdaal. Mijn hoofd voelt zo vreemd. Licht, maar zwaar. Is het vermoeidheid? Ben ik ziek? Misschien moet ik eens frisse lucht gaan happen.. Dat ga ik doen.
Heerlijk even lekker de natuur in en je gedachten uit je hoofd waaien.. En met dit weer lukt dat zeker!
Hmmm toch heb ik liever zomer weer hoor! 🙂