Waar komt die uitdrukking vandaan? Zijn er ook legaal verkregen ogenblikken dan? En eh, van wie stelen we dan eigenlijk?
Misschien stelen we van de werkelijkheid. Missch ien zijn die
korte ogenblikken puur bedrog en juist alles wat de échte wereld niet
is. Je kent ze wel. De vluchtige ontmoeting. De avond die o zo anders
is dan alle andere avonden.
Misschien vinden we in gestolen ogenblikken dát wat we de rest van de
tijd niet kunnen vinden, en stiekem zo hard nodig hebben. Zo’n avond is
eindig. En komt nooit meer terug. En misschien worden gestolen
ogenblikken dáarom juist zo
gekoesterd.
Wanneer je weet dat het eindig is, en normaal nooit zo is, zou dat betekenen dat verlangen naar een eeuwigdurend ‘gestolen
ogenblik’ pure dwaasheid is. Want stiekem weten we heel goed dat het nooit altijd zo kan zijn.
Toch hou ik van stelen. Toch blijf ik lekker stelen. Want het biedt me
nét dat beetje zelfvertrouwen en hoop om me de werkelijkheid door te slepen..
(Wellicht een beetje vaag, maar als je niet in slaap kunt komen
schrijf je soms vage dingen… Voor mij is het alleszeggend. Voor u
misschien niet. Update: Het was iets te vaag.. dus herplaatst in een aangepaste versie!)
