Tientallen zenuwachtige kindjes staan in hun korte broekjes, tshirtjes
en schoentjes aan de rand van het zwembad. Nerveus kijken zij om zich
heen. Trotse ouders, broertjes en zusjes, opa’s en oma’s zitten en
staan langs de kant met videocamera’s, complete fotoinstallaties om
dochter- of zoonlief op de gevoelige plaat vast te leggen.
Stuk voor
stuk vinden zij hun eigen kind het best, het knapst. Stuk voor stuk
kijken zij naar kinderen die het nét ietsje minder goed doen, om zich
extra trots te voelen. En stuk voor stuk worden zij nog trotser wanneer
hún kind met het felbegeerde papiertje naar hen toe komt rennen..
“Kijk, mijn a-diploma!”
[[image:astriddiploma.jpg:Mijn zusje heeft haar a-diploma!:inline:2]]
Zo ook ik. Mijn zusje moest afzwemmen vandaag. En ze deed het goed.
Misschien wel het allerbeste. Ik maakte foto’s, riep haar bemoedigende
woordjes toe toen ze 6 baantjes moest zwemmen, en ik was trots.
Gruwelijk trots. Zoals dat een grote zus betaamt.
