Kerst Column??

Het schemerde al wat, het was vreselijk mistig, het was bijna winters koud. Ik trok mijn behoorlijk
opvallende groene jas wat dichter om me heen en wreef over mijn
bevroren neus. Vanuit het station liep ik de stad in. Ik was diep in
gedachten verzonken over een poster die ik op school had zien hangen.
“Columnisten gezocht!” Ik groef diep in mijn zelfkennis en vroeg me af
of ik in staat was een interessante column te schrijven. Ik denk niet
als een columnist. Ik ben niet cynisch, ook niet negatief, bekijk de
wereld niet door een politiek-kritische bril, heb geen uitgesproken
mening over maatschappelijke vraagstukken… Ik mis duidelijk de goede eigenschappen.

Heel diep in gedachten verzonken liep ik de bocht om en zag dat een
groep mannen bezig was met het ophangen van Kerstverlichting. Statig
fonkelende kerststerren met duizenden lampjes, groene takken en grote
rode strikken versierden de straat. Het zag er ineens een stuk
sfeervoller uit. Maar, aangezien ik immers opzoek was naar de columnist
in mijzelf, besloot ik dat ik die kerstversiering maar onzin moest vinden. Want
wat is het nut immers van duizenden lampjes, terwijl er toch al straatverlichting brandt? Het kost handevol energie,
energie die toch al behoorlijk op begint te raken. Ik zocht naar de
milieuactiviste in mij, maar kon haar niet vinden.

Zou zo’n vrolijk
verlichte straat mensen een gelukkig gevoel geven, waardoor ze meer
geld uitgeven, meer cadeautjes zouden kopen? Zou het een slappe
marketing truuc zijn, die mensen stiekem manipuleert tot kopen, kopen, kopen? Toch
ook maar een cadeautje voor die achterneef? Of een cadeautje extra voor
die lieve vriendin? Daar zag ik, als ik eerlijk moest zijn, het
negatieve dus ook niet echt van in.

Met een diepe zucht liep ik verder. Ik ben geen negatieve ziel. Ik zal
er ook nooit één worden. Maar schrijven, dat kan ik wel. Zou ik
niet een vrolijke column kunnen schrijven, die de mensen hoop biedt of
herkenning? Kan ik niet schrijven over de mooie dingen in het leven,
die, hoe klef dat ook mag klinken, de wereld tot zo’n geweldige plek
maken?

Als ik óoit een column zou schrijven, zou hij vol positieve energie
zitten, vol passie, vol leven. Want ik was verrukt over die
kerstlampjes, kwam in een klap in een vreselijk naastenlievende stemming, kreeg
een warm gevoel van binnen, dacht aan hoe fijn het leven was en kreeg
een grote smile op mijn gezicht. Vrolijkheid en positiviteit wint het altijd van cynisme. Ook
al dacht mijn moeder dat ik gek was geworden, toen ik haar een hele
dikke knuffel en een kus op haar wang gaf toen ik thuiskwam!