Nederland in Nood

Een beetje wit, een beetje wind, en heel Nederland gaat van angst tien
kilometer per uur rijden op de snelweg. Of ja, waarom ook niet, we
halen gewoon even met een kanonnenvaart (en een vrachtwagen onder onze
kont) een paar voorzichtig rijdende autootjes in om zo een flinke
slipper de sloot in te maken.

Nederlanders kunnen NIET rijden in de sneeuw. Dat blijkt. Half
Nederland stond gisterenmorgen/middag/avond vast. Voorpaginanieuws was
het. Een verkeersinfarct was het ook. Zo stond ik dus ook stil. Om half
11 vertrokken we uit Hilversum. Half elf ’s avonds!! En ruim
vijfentwintig kilometer lang hebben we niet harder dan tien kilometer
per uur gereden. Daarna hebben we nog twee uur over de rest van de
route gedaan. Ruim vijf en een half uur later, om half vijf ’s nachts,
was ik, dankzij die bikkel van een Eefje, eindelijk thuis. Koud en moe.

Iedereen heeft zo z’n eigen verhaal. Zo ken ik iemand die er 9,5 uur
over gedaan heeft om van Utrecht in Sittard te komen. En u kent vast
iemand die vanaf gisterenochtend vast heeft gestaan bij Arnhem en is
opgevangen in een wegrestaurant. Of juist niet en onderkoeld is
geweest, en hopelijk warme dranken en warme dekens van de politie heeft
gekregen. Of wellicht kent u iemand die gisteren gewoon de hele dag
thuis heeft bij de open haard heeft gezeten en dacht: “Ach, zo erg was
het vast allemaal niet.. Sneeuw is toch ontzettend mooi?”

Sneeuw mooi? Nou, vandaag effe mooi niet dus.