Het rood fluwelen kussentje…

Na een glas of vijf witte wijn en champagne, een baileys na en
eigenlijk vrij weinig eten voor een kerstdiner, leg ik mijn hoofd te
rusten op een rood fluwelen kussentje. De slaap is al in zicht, de
contouren van mijn familieleden worden vaag, hun gelach klinkt hol, ik
lach schaapachtig en dommel weg.

*PATS!* “Niet in slaap vallen nou!” Een tik op mijn wang en de stem van
mijn ma brengen me met een ruk weer terug naar de werkelijkheid. Mijn
hoofd ligt op de linkerschouder van m’n moeder. Ik knipper met mijn
ogen. Ze kijkt me (eveneens schaapachtig) lachend aan. Het rood
fluwelen kussentje valt op de grond. “Die gaat mee naar boven,
vanavond!” denk ik bij mezelf. Het kussentje dan hè, niet m’n moeder!
Het is Kerst, dus het feest gaat nog even door. De baileys smaakt
prima, zoals altijd met baileys..

Daar proosten we op! Hè mam??

[[image:mamensas.JPG::inline:4]]

Morgen weer een kerstdag!! Morgen weer baileys!! 🙂