Het is een unicum. Het is bijna eng. Vandaag is de eerste keer sinds maanden dat ik op school zit en me afvraag wat ik moet doen. Niet dat ik niets te doen heb, integendeel, maar ik kan gewoon niets doen. Ons marketingplan staat op mijn laptop. Mijn interview moet nog gehouden worden. Alle groepsleden hebben les of zijn druk bezig. Dus zit ik tot kwart over 1 heel elegant uit mijn neus te vreten.

Het is echter zo dat ik me op slechts tien minuten fietsen van mijn kamer bevind. Ik zou natuurlijk die twee uurtjes kunnen besteden aan het opruimen en poetsen van mijn inmiddels al stoffige onderkomen. Dat zou ik kunnen doen. Dat zou ik moeten doen, want ik krijg morgen bezoek. Maar ik doe het niet. Want eigenlijk is niksen af en toe wel lekker. Ontspannend. Kan ik morgen tenminste weer genieten van alle stress. Jummie.