Zeker een Studentenkaart!

Verdiept in mijn Dick Francis lag ik weggezakt in een hoekje van de zoveelste trein van vandaag. Zonder dat ik het in de gaten had, met mijn voeten op de bank. Bij het horen van een woest geblaf stoof ik geschrokken overeind: “Jongedame, dat kan u een boete van 50 euro opleveren!” Compleet in shock stamelde ik tegen de conducteur dat ik dat niet wist. “Echt niet!” Ik wist heus wel dat voeten op de bank niet geapprecieerd worden door de heren en dames in het blauw, maar een boete, dat ging me toch iets te ver.

Ik zocht verwoed naar mijn portemonnee, maar kon het ding niet vinden. Uiteraard ging de oudere mannelijke conducteur nog even vrolijk door, terwijl zijn iets te groot en breed uitgevallen vrouwelijke collega zich langs hem wurmde: “Het is echt waar hoor, sommige conducteurs zouden niet zo tolerant zijn als ik. Je mag van geluk spreken.” gromde hij. Ik knikte quasi-vriendelijk, maar begon me langzamerhand aanzienlijk te irriteren. Terwijl ik mijn portemonnee openworstelde riep ze van achteren in de wagon: “Zeker een Studentenkaart!”

Gloeiendhete stoom blies uit mijn oren, maar ik hield me in en toverde mijn (uiteraard) Studentenkaart naar voren. “Ja dat dacht ik al!” riep de vrouw. De mannelijke versie keek me kwaad aan en deed een laatste poging zijn macht tentoon te spreiden: “Eigenlijk zou ik je echt moeten beboeten meisje, dan leer je het tenminste!” Kokend van woede hield ik mijn ogen stijf gericht op mijn boek. Om het allemaal nóg erger te maken, wierp de vrouw, terwijl ze langs me stampte, me een krantje toe: “Hier! Kun je lekker uitrusten van je zwáre dag..” Hoezo cynisch.

Het leek mij verstandiger om mijn mond te houden. En ik was, voor de verandering, eens verstandig. Grommend van belediging siste de potige tegen haar collega dat die jeugd van tegenwoordig echt een schande voor de samenleving was. En ik vroeg me af waaraan ik dit had verdiend. Ik had nota bene de halve reis gestaan omdat ik de enige was in de hele wagon vol gezonde dertigers en veertigers die was opgestaan voor een oudere man die amper kon lopen…