Voetbalvrouwen

Ik hou niet van voetbal. In principe vind ik het maar een simpel spelletje. Ik weet heus wel dat het een ingewikkeld strategisch complex is. Maar voor mij is voetbal gewoon een stelltje knappe, gespierde, zweterige mannen die achter een bal aan rennen. Ik ben wel eens in de stad naar het Nederlands voetbal gaan kijken. Voor de sfeer. Op vakantie volgde ik de wedstrijden ook op groot scherm. En dan liet ik me heus wel eens meeslepen…

Soms heeft een man vreemde invloed op mij. Want vanavond wordt het anders. Vanavond heb ik – voor het eerst in mijn leven – een avondje voetbal gepland. En nog wel samen met een vriendin. Beiden geen fan en beiden weten we er de ballen(!) vanaf. We maken er een gezellige avond van. Kaarsjes aan en lekker kletsen. Geen bier en chips, maar thee en koekjes. Geen gescheld op de scheids, maar een hoop gegiechel.

Waarschijnlijk wordt het meer een kwestie van ons afvragen wat er precies gebeurt, dan het bewonderen van het (al dan niet) schitterende spel van onze Eindhovense vrienden. Maar dat doet er niet toe. Het gaat om het idee. De wil is er en dat is al heel wat!

Update: Het werd toch bier en chips, toch schreeuwen tegen het scherm, toch treuren bij de eigen goal en we begrepen er toch meer van dan ik gedacht had.. Euforisch was ik toen Alex ‘m erin kopte. Heel blij dat PSV door is naar de kwartfinales.. Stiekem toch een beetje voetbalfan aan het worden… Oops!