Me gusta el sol!!

De zon!! Ik gooi de ramen open en snuif de warme lentegeur op. Ik huppel blootsvoets door mijn kamer in mijn topje, linnen broek en zwarte slippertjes. Ik zet een zomerse Bachata op en schenk een glaasje ijskoude Chardonnay in. Al heupwiegend draai ik door mijn ineens veel te kleine kamer. Ik vecht tegen de bijna onbedwingbare neiging op blote voeten naar buiten te rennen. Het zijn die verdomde lentekriebels. Ik sms iedereen in mijn lijst, ik móet vandaag het terras op. Het moet gewoon! Maar niemand kan.

Ik troost mezelf met de gedachte dat ik nog vele klamme zomeravonden door zal brengen op te krappe rieten stoeltjes, terwijl mijn benen van de warmte aan elkaar plakken en ik naar een zuchtje verkoelende wind snak. Bovendien zouden mijn hagelwitte onderdanen andere terrasbezoekers nu toch alleen maar afschrikken. Het mag de pret niet drukken. De zon schijnt! En als ik eerlijk ben, begin ik het toch al aardig koud te krijgen met mijn blote armen… Misschien morgen.