Jumpen. Een beetje op de beat op en neer springen alsof je leven er vanaf hangt. Dat vind ik zo’n achterlijk gedoe. Herstel, dat vond ik. Want wat is er nu achterlijker dan iets simpels wat elk kind onder de twaalf kan, maar wat voor mij te moeilijk is. Mijn negenjarige zusje bracht in dat laatste vandaag verandering.
Met hulp van haar kinderlijke expertise en een eenvoudige tutorial (gemaakt door een kind van 12) op youtube, heb ik het hele dansje (als ik het zo mag noemen) tot én met ‘de draai’ binnen 30 minuten onder de knie gekregen. Jumpen is hip, jumpen is gaaf. Het is een rage, een fenomeen. En aan de zweetdruppeltjes op mijn voorhoofd te voelen, een heuse sport. Sassie gaat vanaf nu in jumpstyle door het leven.
Jumpstyle is de moderne vorm van line-dancing!