Mensen om je heen gaan samenwonen. Ze huren flatjes en kopen huizen. Anderen gaan trouwen en willen voor altijd samen zijn. Sommigen, getrouwd of niet, krijgen zelfs kinderen. Van een tijd waarin alles in het teken stond van de Lol, de Jeugd en het Bier, gaan zij door naar de volgende fase. Mensen om je heen sterven ook. Sommigen door een tragisch ongeluk in de bloei van hun leven, anderen door een slopende ziekte of een fatale hartstilstand.
Je bevindt je op de brug van jeugd naar volwassenheid. En ineens besef je je hoe kort het leven is. En hoe het zomaar ineens over zou kunnen zijn. Op zo’n moment vraag je je automatisch af wat je écht wil? Wat je het meest gelukkig zou maken en wat je absoluut niet zou willen missen.
Ik wil niet sterven zonder nog meer lol gemaakt te hebben. Onbezonnen, oppervlakkige en hier en daar in alcohol gedrenkte lol. Ik wil niet sterven zonder geleefd, gereisd en gezien te hebben. Zonder te hebben gelachen en de mensen om me heen gelukkig te hebben gemaakt.
Maar meer nog dan dat, wil ik niet sterven zonder geliefd te hebben. Zonder te weten wat het is om er samen voor te staan. En er samen voor te gaan. Je kunt de tijd niet stilzetten. Maar er af en toe bij stilstaan, dat zouden we meer moeten doen.
Hoewel je uiteraard gelijk hebt, zul jij nu echt niet met je 21 jaar sterven zonder geliefde.
Bestaat er trouwens ook nog lol zonder dat daar alcohol bij komt kijken?
@ Tre: het gaat er niet om dat ik nu zal sterven. Het gaat erom dat het af en toe prettig is en goed is om te weten wat je zoekt, zodat je betere beslissingen maakt. Want het leven is kort.
@Sassie, maarja als iedereen wist wat ie zocht, dan was de wereld of beter af of totaal niet meer leefbaar. Ik gok het laatste.
@ Tre: Is het steeds beter weten wat je zoekt en wil en (actief) op zoek gaan dat te vinden (lees: gelukkig te worden), niet precies waar het leven om draait?