De Man en zijn Masterplan

Ik val op de krachtige, zelfverzekerde, charismatische en succesvolle man. In principe kan ik zo’n kerel ook prima aan. Ik ben niet op mijn mondje gevallen, assertief en streef mijn doelen na. Ik gebruik mijn intelligentie als wapen tegen zijn doordachte emotionele omkooptechnieken. “Sorry lieverd, je hebt gelijk. Ik doe je pijn. En dat zou ik niet moeten doen. Maar ik had echt een weekend voor mezelf nodig. Ja, alweer.” Ik probeer hem met scherpzinnige opmerkingen voor me te winnen. En als het niet werkt, als ie me niet geeft wat ik nodig heb, dan stuur ik hem resoluut de laan uit. Uiteindelijk…

Want als hij gaat praten over zijn gevoelens word ik week. Als hij me aankijkt met die lieve, sterke ogen in zijn krachtig, mannelijk gezicht en me laat delen in zijn verdriet, vertelt over zijn angsten en pijn, dan smelt ik als een waterijsje in de hete middagzon. Binnen enkele tellen ben ik uitgeschakeld. Ik hang aan zijn lippen en schenk hem onmiddellijk de zoete vergiffenis. Wat hij dan ook geflikt heeft.

Die tegenstelling van egoistische, mannelijke kracht en bijna vrouwelijke kwetsbaarheid maakt me gekker dan gek. En verandert me in een totale idioot. Ik ben op slag verliefd en verval in domme gewoontes. Ik leg me volledig toe op het versturen van romantische smsjes en e-mails. Als een bakvis klamp ik me aan zijn been vast en smeek ik hem om de liefde die ik zo hard nodig heb. Idioot. Zich kwetsbaar opstellen is part of the masterplan. Hij geeft net genoeg om me vol verwachting te laten wachten. Maar altijd te weinig om zich te hoeven binden. Een ware succesformule. En ik, ik tuimel er steeds met open ogen in…