My worst nightmare

Hij zit in zijn doorgezakte grijsleren stoel voor de tv. De afstandsbediening hangt slap in zijn linkerhand. In de andere hand bungelt een lauw blikje bier. Op de grond liggen gedeukte lege blikjes, restjes pizza in de doos en hoopjes as van zijn sigaretten. Op de salontafel prijken zijn grote, harige en stinkende voeten. Hij heeft al een week niet meer gedoucht en zijn zweetlucht is haast ondraaglijk. Een lege hamburgerdoos, wat halflege frisdrankbekers van McDonalds en de tvgidsen van de afgelopen maand maken de chaos in de ooit gezellige huiskamer compleet.

Hij zapt langs alle kanalen zonder te kijken. Hij kijkt naar het nieuws zonder echt te zien. Buiten spelen kinderen met een bal, ze lachen en schreeuwen, maar hij hoort het niet. Zijn vrouw komt thuis van haar werk, ze legt haar tas in de stoel naast hem, maar hij merkt het niet. Hij zapt onbewogen verder. Zijn ogen zijn leeg. Hij ziet niets. Zijn hoofd is leeg. Hij denkt niets. Hij eet, slaapt, drinkt, rookt en kijkt naar de tv.

Zijn wereld is leeg. Hij heeft geen interesses, geen doelen, geen wensen, geen plezier, geen geluk. Maar ook geen ellende. Zijn vrouw neemt hij voor lief. Zijn kinderen zijn al lang het huis uit. Het interesseert hem allemaal niks. Hij zit in zijn stoel en telt de dagen. Om eerlijk te zijn, hij is de tel al lang kwijt. Maar het doet er niet toe. Het doet hem allemaal niks meer. Hij steekt nog een sigaret op en zapt naar het volgende kanaal.

Vannacht droomde ik dat ik hem was.