Het gaat ontstekend!

Als je hoofd bonkt op alle plekken, je ogen uit hun kassen lijken te springen, een onzichtbare hand aan beide kanten op je slapen drukt en je evenwichtsorgaan even uit balans is, dan heb je een voorhoofdholte- en bijholteontsteking. Dan moet je aan de rotzooi, want die beestjes gaan vanzelf niet dood. Ik kan het ze niet kwalijk nemen, die bacterien. In mijn hoofd is heel wat te beleven. Ik zou me er ook niet makkelijk weg laten pesten.

Maar de dokter, die kan me wat. Drie weken terug kreeg ik een kuurtje voor mijn zware keelontsteking. Dat kuurtje heeft die keelontsteking wel genezen, maar de gemene bacterien niet vermoord. Die hebben zich gezellig lopen vermenigvuldigen in mijn toch al zo druk bezette hoofdje. Afijn, na drie dagen pilletjes zou het eigenlijk al grotendeels over moeten zijn. Niet dus. Dit soort antibiotica roeit negatieve bacterien uit. En dikke kans dat ik positieve heb.

Geduld is een schone zaak, maar ik baal als een stekker. Ik ben aan de anti- en probiotica tegelijk, eet ponden groente en fruit, slik homeopathisch spul voor mijn weerstand en draai kilometers duim. Het laatste weekend goed weer van dit jaar voel ik me belabberd, kan ik niet drinken en mag ik niet in de zon. Chocola en snotterfilms zijn niet veilig meer, ik ga me even wentelen in zelfmedelijden…