Een blog over bloggen (als een pro)

Het eerste wat ik dacht, toen ik de laatste bladzijde van ‘Bloggen als een Pro in 60 minuten‘ (door Elja Daae) omsloeg, was: “ik wil naar huis, ik wil bloggen. Nu! Ik wil bloggen over bloggen (als een pro).” In minder dan een uur las ik ‘m uit. Ik wist niet hoe snel ik naar huis moest fietsen en mijn computer aan moest zetten. En daarin schuilt meteen de kracht van dit boekje; het inspireert, stimuleert, confronteert en motiveert. Het zet aan, tot nadenken, maar vooral; tot bloggen.

Bloggen als een pro is geen how to, het is geen technische handleiding met stappenplannen en slimme trucs. Want, zo zegt Elja “daar zijn al blogartikelen genoeg over volgeschreven.” En dat klopt natuurlijk als een bus. Je kunt je sowieso afvragen of een (non-fictie)boek schrijven over een ’technisch’ onderwerp anno 2013 nog wel zin heeft, omdat alles al online besproken wordt (en gratis toegankelijk is). En omdat de digitale wereld alweer veranderd is als je boek gedrukt is. Maar Bloggen als een Pro is over tien jaar nog steeds relevant. Want het gaat over het waarom, het is een grote inspiratiebron. In 14.400 woorden coacht Elja je om de (betere en succesvollere) blogger in jezelf te vinden. Of je nou een beginnend of meer ervaren blogger bent, zoals ik.

Hoe word je succesvol als blogger?

Volgens Elja zijn er drie zaken belangrijk als het gaat om succesvol bloggen; authenticiteit, focus en toewijding. Echt zijn, jezelf zijn en persoonlijk zijn, is essentieel voor een goede blog en voor het opbouwen van een community, een groep vaste lezers en het verkrijgen van reacties op en shares van je artikelen. Je doel vinden, een niche of een thema pakken, is het tweede advies dat ze je als lezer meegeeft. Maar waar Elja echt helemaal los gaat in haar boek, waar de overtuiging er echt vanaf spat, is in het hoofdstuk ’toewijding’. Want ze is een groot voorstander, zeg maar gerust evangelist, van dagelijks bloggen. Van hoe dan ook meer dan wekelijks bloggen. En van in elk geval enige regelmaat. Blog nu. Blog overal. Blog wanneer je maar kan. “Blog on.”

Kwantiteit vs. kwaliteit

“Maar gaat het dan niet om de kwaliteit?,” dacht ik. “Natuurlijk wel,” beantwoordt Elja die vraag meteen, “maar wie zegt dat de kwaliteit van jouw updates niet beter wordt beter naarmate je meer blogt?” Haar ervaring is dat je leert door te doen. En most of all: als je met jezelf afspreekt regelmatig te bloggen, dan moet je je perfectionisme loslaten.

En dat is waar ze me raakte. Waar ze me confronteerde met mezelf. ‘Vroeger’ blogde ik over alles. Heel veel. Heel open. Lees deze post uit 2005 maar eens (over de ijdelheid van bloggen) of deze uit 2006, over online biechten (inclusief reacties van een echte pater). Ik blogde veel, vaak en niet altijd even goed (en ik dacht er ook niet altijd goed over na). Toen ik twee jaar geleden voor Frankwatching ging werken – waar de kwaliteit van de artikelen écht heel hoog is en ik mede verantwoordelijk ben om die kwaliteit te bewaken – merkte ik dat ik veel langer ging doen over mijn eigen blogs. Dat ik de stukken voor mijn eigen blog ging beoordelen naar diezelfde maatstaven als die van Frankwatching.

En daar ging het ‘mis’. Want mijn eigen blog is geen Frankwatching. En mijn eigen blog hoeft geen aaneenschakeling van praktische, innovatieve hoogstandjes te zijn, waarin ik mijn kennis als (ahum) expert deel. Sterker nog; het gros van de posts die het best ‘scoren’ is vooral heel persoonlijk en gaat vooral over visie (overigens ook een onderwerp dat Elja in haar boek bespreekt).

Een goede blogpost is niet (persé) perfect

Meer dan twintig stukken liggen er op mijn digitale plank. Half af, of niet goed genoeg. Vind ik. Zonde, vindt Elja. “Blijf bloggen,” schreef ze in mijn (gesigneerde, joehoe!) exemplaar van haar boek. Want, zo belooft ze, als je jezelf dwingt vaker te bloggen, moet je die drang naar perfectionisme wel loslaten. Kun je niet meer tien keer nadenken over elk woord en elke zin. Maak je je steeds minder druk over wat mensen van je denken. En, misschien nog wel belangrijker, vind je je eigen stem. En dat levert weer lezers op. En reacties. En shares.

Juist dat is waarom ik elke blogger kan aanraden dit boekje te lezen. En waarom ik met mezelf afspreek dat ik, elke keer als ik worstel met een writersblock of merk dat ik weer teveel eisen stel aan mezelf, het boekje opnieuw ga lezen. Zodat Elja me, op z’n Elja’s (want ik ken haar natuurlijk ook persoonlijk, als Frankwatchingcollega) positief, enthousiast en vol overtuiging stimuleert en motiveert om weer in die digitale pen te kruipen. En me en passé ook nog een grote stapel tips geeft voor mijn volgende blogpost.

Dankjewel Elja. Dat had ik nou net effe nodig.