Hallo Saskia, Facebook hier. Wij weten (straks) alles van je!

Sinds ik regelmatig teksten schrijf voor Social Blue (specialist in Facebook marketing) krijg ik steeds meer kennis over de mogelijkheden die Facebook biedt op het gebied van adverteren. Met tracking cookies en ‘custom audiences’ hebben adverteerders ongekende mogelijkheden voor zeer specifieke targeting en remarketing. Combineer dat met de toenemende hoeveelheid data die we over onszelf delen en de mogelijkheden lijken eindeloos.

Remarketing: wil je dit product écht niet kopen?

Een tijd geleden (2010) schreef ik al eens over de jurk die me overal op websites achtervolgde. Een webshop plaatst een tracking cookie op je computer en hoppakee, je kunt niet meer om de jurk in kwestie heen. Dat principe gebeurt geldt ook op Facebook. Je hebt het vast wel eens meegemaakt, je bezoekt de webshop van bijvoorbeeld Coolblue of Wehkamp en krijgt vervolgens op Facebook een advertentie te zien met precies dat product waar je naar gekeken hebt. En nog belangrijker; dat je nog niet gekocht hebt.

Wehkamp suggereert dat je misschien nog vragen hebt over het item? Ze helpen je natuurlijk graag via hun Facebookpagina (en of je die even wilt liken). Dat soort advertenties roepen bij mij steevast een ‘Laat-Me-Met-Rust-gevoel’ op. Maar soms klik ik wel. En heel soms koop ik zelfs. Dus het heeft wel degelijk zin.

Ben je nog steeds in de ban van…?

Maar het kan nog beter. Laatst zat ik rustig door mijn Facebook nieuwsoverzicht te scrollen, toen ik onderstaande advertentie tegenkwam van Belga Films. In eerste instantie dacht ik alleen: ‘Oja, die film heb ik gezien’. Maar in tweede instantie dacht ik: ‘Wacht eens even, hoe weet Belga Films dat?’. Naar mijn weten had ik daar niets over op Facebook gemeld. Ik heb ook geen websites bezocht over deze film. Hoe weet deze filmmaatschappij dat ik niet alleen interesse had in de film, maar hem ook daadwerkelijk gezien heb?

Ik groef in mijn geheugen, waar had ik de film gezien? Het antwoord was; bij Pathé in Eindhoven. En hoe had ik de tickets gekocht? Via de Pathé app. 

Aha!

Best een grote kans dus dat Pathé mijn gegevens heeft doorverkocht of simpelweg versleuteld heeft gegeven aan de filmmaatschappij (die er dan zelf geen inzicht in hoeft te krijgen). Belga Films kon vervolgens middels ‘custom audiences‘ (aangepaste doelgroepen) een heel databestand vol e-mailadressen uploaden naar Facebook, waarop de socialmediagigant deze data files matchte met echte Facebook-profielen en vervolgens de advertentie liet zien aan alleen deze écht geïnteresseerde gebruikers.

Of het was gewoon een hele goede gok van Belga Films, dat kan ook. Maar ik betwijfel het.

‘Privacy is diefstal’

De marketingvrouw in me vindt de mogelijkheden geweldig. Facebook is op dit moment een van de weinige platforms die zoveel over ons weet en marketeers zoveel mogelijkheden kan bieden voor dit soort überpersoonlijke marketing. Er zullen ongetwijfeld nieuwe systemen en platformen volgen. En hoe meer data we vrijgeven, hoe persoonlijker en specifieker marketing kan worden, en hoe beter we het kunnen timen.

De mens in me is wat huiverig. Ik heb nooit geweten dat Pathé mijn gegevens met andere bedrijven zou delen, ik was me er niet bewust van, maar tegelijkertijd verbaast het me niets. Ik vraag me af hoe ver het zal gaan en welke data er in de toekomst allemaal in de handen van marketeers komt. Er komen ongetwijfeld allerlei foefjes om te zorgen dat jouw data beschermd blijft (die zijn er zelfs al), maar het zal ook steeds moeilijker worden om al die persoonlijke data persoonlijk te houden.

Ook vraag ik me af of ik het erg ga vinden dat bedrijven (bijna) alles van me weten. Of ik al die moeite wil doen om dingen geheim te houden. Of ik voor of tegen privacy zal zijn. Of ik ermee blijf worstelen. Ik las tijdens mijn vakantie het boek ‘De Cirkel’ van Dave Eggers, waarin de hoofdpersoon tot de conclusie komt dat geheimen leugens zijn, en privacy diefstal. Zonder het boek gelezen te hebben, denk je waarschijnlijk: ‘Wat een onzin!’. Maar als je het gelezen hebt, dan kun je je zomaar voorstellen dat de maatschappij ooit die kant op gaat.

Best een beetje eng

Ik vraag me tevens af wat er gaat gebeuren als alle datasystemen die er zijn en nog gaan komen straks aan elkaar gekoppeld worden. Dan kun je een compleet beeld van iemand schetsen. Als al je apparaten (net als je rookmelder en je thermostaat) slim worden – van je koelkast tot je wasmachine, van je oven tot je toilet – dan is er zelfs nóg meer data beschikbaar.

Ik kan me zomaar een situatie voorstellen waarin vrouwen aanbiedingen krijgen van Prénatal, nog voor ze er zelf achter zijn dat ze zwanger zijn. Waarin je je realiseert dat je huis in de fik staat omdat je via Google AdWords aanbiedingen krijgt voor tijdelijke woonruimte en een brandblusser. Of dat je gebeld wordt door een andere werkgever dan je huidige, omdat je duidelijk toe bent aan een nieuwe uitdaging. Dat vooruitzicht is enórm spannend. Maar stiekem ook best wel een beetje eng.

Bron foto boven deze blog: Flickr | Sean MacEntee (Creative Commons)