Ik ben niet/wel goed genoeg (omcirkel wat van toepassing is)

Het is een tijdje geleden dat ik een echt persoonlijke blog schreef. Writeaholic is de laatste jaren ook zo’n zakelijke site geworden (what happened there?). Vandaag voel ik voor het eerst in jaren die behoefte weer om een persoonlijke worsteling te delen. Eigenlijk vooral voor mezelf, zodat ik dit later kan teruglezen en mezelf gerust kan stellen. En kan zeggen: zie je Sas, toen wist je het weer even. Je bent wél goed genoeg. Want weet je, de laatste tijd vond ik echt van niet. Heb jij dat ook wel eens?

Bubbelend van enthousiasme

Ik zal beginnen bij het begin. Begin maart dit jaar had ik een geweldig idee voor een nieuwe blog. Mijn kindje Christmaholic loopt maar van september t/m december en meestal begint het in februari dan alweer te kriebelen. Ik wil het hele jaar door bezig zijn met inspiratie delen! Met feest! Toen ontstond het idee om een blog te beginnen over samen lekker eten en thuis feestjes geven, voor alle gelegenheden. Van dinner party tot baby shower en van themafuif tot kinderfeestje. Want als ik ergens van hou, dan is het wel het leven vieren.

Na een zoektochtje op het interweb bleek dat er veel Amerikaanse bloggers zijn die schrijven over thuis ‘entertainen’ – zoals ze het daar zo mooi noemen. Maar in Nederland zijn er vooral sites van partyplanners en stylisten, en geen blogs of andere mooie platforms waar content en inspiratie delen rondom dit thema centraal staat. Kortom; ik zag nog een markt ook. Dolenthousiast begon ik met het zoeken naar een naam, een WordPress theme en startte ik met schrijven.

Maar zoveel mensen kunnen het zoveel beter…

Toen ging ik een paar weken op vakantie. En kwam ik terug. Had het idee even kunnen landen. En was de twijfel toegeslagen. Want waar kwam ik achter? Er zijn zoveel Instagrammers die prachtige foto’s maken en delen over party styling, die er superveel ervaring in hebben en veel beter in zijn dan ik.

Want wie ben ik? Ik ben geen party planner ofzo. Ik doe maar wat. Ik zou niet weten hoe je een babyshower aanpakt (heb er nog nooit een meegemaakt). Ik heb nog nooit een kinderfeestje aangekleed (heb niet eens iets met kinderen). En de bruiloften die ik bezocht heb, kun je op één hand tellen.

En er zijn al zoveel foodbloggers en fotografen die práchtige foto’s maken van eten. Ik kan dat allemaal helemaal niet zo goed. Ja wie ben ik eigenlijk? Ik ben een hobby-ist. Serieus, ik doe echt maar wat.

So that was that. Tot twee geweldige vriendinnen me afgelopen vrijdag en zaterdag de push gaven die ik nodig had.

Maar het wordt niet goed genoeg…

Want waar ik mee bezig was, was weer eens veel te hoge eisen aan mezelf stellen. Met Christmaholic ben ik inmiddels op een niveau dat ik op tv en in de krant mensen vertel over kersttrends en alles wat met kerst te maken heeft. Ik ben een soort van kerstexpert geworden (ugh!). Maar toen ik begon met de site, was ik dat heus niet. Verre van dat. Ik begon vanuit passie en plezier met schrijven, met bloggen, met foto’s maken en – zoals mijn opa het zou zeggen – “aldoende leert men”.

En Christmaholic trekt in december meer dan 250.000 unieke bezoekers. Ik doe brainstorms, heb een ontwerper, een contentstrategie en -plan en ga zo maar door. Christmaholic is mijn wérk geworden gedurende die paar maanden per jaar. Ik verdien er een leuk zakcentje mee (al kan ik er nog niet van leven in die maanden). En dat ging niet over één nacht ijs. Dat heeft een aantal jaren geduurd.

Maar dan val ik door de mand…

Waar ik mee worstelde was; kan de oprichtster van Christmaholic wel met een hobbyproject beginnen? Kan ze wel ergens over gaan schrijven waar ze eigenlijk niet veel verstand van heeft? Met een ontwerp starten dat niet aan alle eisen voldoet? Want het ontwerp van de site, dat moest natuurlijk ook op en top fantastisch zijn. Licht, fris, vernieuwend en strak. Veel beter nog dan het design van Christmaholic zelfs, want the only way is up. En zo bleek niks goed genoeg.

Kan ZIJ van Christmaholic gewoon ‘maar wat doen’? De conclusie was: nee, Sas, dat kan niet. Want dan val je door de mand en vinden mensen je stom.

Maar dat kan ik toch helemaal niet…

Totdat ik twee vriendinnen sprak. Andrea, medeblogster bij Christmaholic, inspireert me telkens weer. Vooral omdat ze dingen die ze nog nooit gedaan heeft gewoon DOET. Zo werd zij afgelopen kerst gevraagd om een compleet budgetkerstmenu in elkaar te draaien – live op tv – bij omroep Max, naar aanleiding van een blog op Christmaholic. Ik werd meegevraagd, met het verzoek of ik dan een budget kersttafel wilde stylen en dekken.

Maar dat kan ik toch helemaal niet? Dacht ik. Ik ben toch helemaal geen stylist? Dacht ik. Dus ging Andrea alleen, ook al probeerde de redactie van het programma me meermaals over te halen. En natuurlijk kookte ze de sterren van de hemel. En ze dekte ook nog eens die prachtige tafel erbij.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb er geen spijt van dat ik niet in die uitzending zat. Een andere redenen waarom ik niet wilde, is omdat ik – na een aantal tv-ervaringen – met recht kan zeggen dat ik gewoon niet van tv hou. Van dat publieke karakter. Dat iedereen iets van je vindt en dat ook maar roept online. Blergh. Maar eerlijk is eerlijk, het gebrek aan zelfvertrouwen speelde een minstens zo grote rol.

Maar wat doe ik toch moeilijk…

Vrijdag vertelde Andrea me dat ze – naar aanleiding van haar tv-optreden – binnenkort ergens een workshop feestkoken geeft (good on you girl!). En dat woord ‘feestkoken’ deed iets met me. Feestkoken is nou precies wat ik zo leuk vind. Van koken een feestje maken. Van samen eten een feestje maken. Ik krijg ook altijd complimentjes als ik een etentje geef. Of hapjes voor een feestje maak. Maar wat ik ook leuk vind, is elk feestje nog feestelijker maken door borden mooi op te maken, een buffettafel mooi te stylen, de kamer te versieren.

En ik vind het superleuk om foto’s te maken van mijn kooksels. Te oefenen met foodfotografie en -styling. Waarom blijf ik niet gewoon dicht bij mezelf? Waarom blijf ik niet dicht bij de passie? En schrijf ik over feestkoken en de dingen over feestjes geven die ik wél kan, waar ik wél ervaring mee heb en me fijn bij voel. Er hoeven niet gelijk hele inspiratieposts voor babyshowers en kinderfeestjes op de site te staan. Dat kan altijd later nog. Met een gastblogger ofzo. Of een interview. Want dat kan ik wel, mensen interviewen.

KORTOM: WAT DOE JE TOCH MOEILIJK SAS!?

Goede combinatie van vaardigheden = recept voor succes

De tweede push kwam van vriendinnetje Sanne, die vertelde dat ze een boek leest over falen en succes, geschreven door de maker van de beroemde strip Dilbert. Het boek heet ‘How to fail at almost everything en still win big‘. En in het boek – zo vertelde Sanne me – geeft schrijver Scott Adams aan dat je beter helemaal niet in één ding supergoed kunt zijn, maar liever in een hoop dingen gemiddeld goed. Zo vertelt hij dat hij bij lange na niet de beste tekenaar is, en bij lange na niet de grappigste persoon. Maar doordat hij goed is in simplificeren en doordat hij zijn ‘mediocre skills’ (his words) goed combineert, is de strip enorm populair geworden.

“Success is entirely accessible, even if you happen to be a huge screw-up 95% of the time”

Ik kan best een beetje schrijven. En ik kan best een beetje foto’s maken (getting there). Ik ben best handig met WordPress. Ik weet iets van social media en van communicatie. En wat ik ook goed kan, is een contentconcept uitdenken, een sterk en vernieuwend platform neerzetten. En daar stukken voor schrijven die mensen echt graag willen lezen, die mensen inspireren. Die combinatie moet toch ergens toe kunnen leiden? En hallo, Christmaholic is geen Wehkamp ofzo. Het is niet alsof Albert Verlinde meekijkt of ik fail of niet.

Ben ik dan toch goed genoeg?

De beste manier om beter – en dus succesvoller – te worden, is volgens Adams trouwens een nieuwe vaardigheid aanleren. Iets nieuws doen. Leuk! Deze zomer ga ik samen met Andrea een workshop foodfotografie en -styling doen bij Simone’s Kitchen. En in de tussentijd oefen ik er flink op los!

Want – en hierna volgt de officiële aankondiging, nu kan ik niet meer terug – deze zomer lanceer ik mijn nieuwe blog! Ik heb er weer helemaal zin in! Ik ga lekker schrijven over wat ik zelf leuk vind. Ik ga lekker heel veel uitroeptekens gebruiken in de teksten en symbooltjes in de titels! Ik ga lekker Engels en Nederlands door elkaar gebruiken. Ik ga lekker veel eten maken en dat lekker vaak op de foto zetten. Ik ga lekker experimenteren. Gewoon, omdat het leuk is. En lekker. En he-le-maal mijn ding.

Ik verklap nog niet hoe de blog gaat heten (en als je het al wel weet – sssst). Maar zodra ik meer kan vertellen, zijn jullie de eersten die het horen. En wie weet, misschien ben ik over een aantal jaar wel goed in party styling, heb ik mezelf weer een nieuwe vaardigheid aangeleerd waar ik middelmatig tot redelijk goed in ben. Of niet, en misluk ik compleet en vinden mensen me stom (haha!).

But even if I’ll fail, at least I had fun trying. Or some other motivating quote like that.