Zaterdag

Het is zaterdagmorgen, een uur of tien en ik ben net wakker. Ik trek mijn voeten gauw terug onder het deken en krul even heerlijk tegen hem aan (ik weet niet hoe ik voor elkaar krijg, maar elke ochtend steken mijn ijskoude voeten altijd net onder het toch vrij lange deken uit). Hij ademt oppervlakkig, kreunt een beetje en likt vluchtig over zijn lippen. Ik weet dat hij elk moment kan ontwaken uit zijn droomloze slaap. Voorzichtig draai ik mijn gezicht naar hem toe op het kussen om nog even naar hem te kunnen kijken terwijl hij slaapt. Hij is zo lief. Mooi en stoer en sexy en vooral zo ontzettend lief, zoals hij hier ligt. Als hij wakker wordt knippert hij even met zijn ogen en kijkt me glazig aan. Een seconde, misschien twee, voordat hij een lekkere kus in mijn nek plant, een grote lach op zijn gezicht tovert en met een sexy schorre ochtendstem “goedemorgen schatje” in mijn oor fluistert…

We worden niet vaak samen wakker op zaterdagochtend. Nooit, eigenlijk. Hij werkt altijd op zaterdag, elke week weer, in Limburg. En dan lig ik meestal nog heerlijk in mijn Brabantse bed. Maar vandaag niet. Vandaag lig ik naast hem op zijn matras op de vloer van zijn kamer, lekker studentikoos. Vandaag een jaar geleden kuste hij me voor het eerst. En vandaag, een jaar later, zijn we heel erg gelukkig met elkaar. Natuurlijk hebben we ook onze mindere momenten gehad. Natuurlijk heb ik ook soms gedacht dat het echt nooit iets zou worden, dat hij niet bij me past, dat hij niet mijn type is en dat ik hem niet verdien. Natuurlijk hebben we onze ruzies gehad, meestal door mij veroorzaakt, meestal door mij begonnen, want hij wordt niet zo gauw boos. Maar vandaag, vandaag zijn we alleen maar blij, en vrolijk en gelukkig. Vandaag zijn we heerlijk klef, verliefd, verlangend. Vandaag ontbijten we in bed, met champagne en aardbeitjes en verse croissantjes. En vandaag genieten we, lachen we, kussen we en vrijen we. Zoveel als we willen. Wat een zalige zaterdag…