Chocolade letter…

Mijn naam begint met een S. S van Saskia.. Dus elk jaar
krijg ik een chocoladeletter S. Van Saskia.. Elk jaar weer als
ik het aandurf om de bewuste letter te bewaren is hij weg..
Elk jaar weer vind ik het doosje op mijn broertjes kamer..
Leeg. Elk jaar weer verkondigt hij met een schijnheilige blik
in zijn ogen dat “de S. van Sinterklaas is, en dat hij ook een
S. heeft gekregen”. Elk jaar weer denk ik, volgend jaar neem
ik wraak..
Ik had twee letters dit jaar. Twee S-sen. Eentje had ik na twee
dagen al verorberd.. De tweede heb ik met moeite kunnen
bewaren tot een moment dat ik naar chocola zou smachten..
Dat hebben vrouwen wel eens, weet u.
Dat bewuste moment was net. Maar, de letter was weg.
Nergens te bekennen.. Aangezien mijn kamer net ontruimd is
en er weinig meubels staan was ik gauw klaar met zoeken..
Geen chocolade S. Snik. Na diep ademhalen ging ik naar mijn
broertjes kamer.. En ja hoor, daar lag hij.. Het doosje van mijn
chocoladeletter.. Ingeduwd, afgeranseld lag hij daar en leek
te schreeuwen.. (het doosje is de beste vriend van een choco-
ladeletter moet u weten) “Ik wist het wel, ik had het al gehoord
van de andere doosjes.. Zoiets verspreid zich, weet je… Je kon
het weer niet laten he.. Je bent een rascist.. Je wilde zeker
witte chocola..” Het is ECHT niet waar.. Ik vind bruine chocola
veeeel lekkerder.. Maar krijg dat een de beste vriend van je
zojuist opgevroten chocoladeletter S., maar eens uitgelegd..
Zucht..