Bezit vs. Toegang: een abonnement voor elk type media?

Ik heb geen dvd-speler. Nooit gehad ook. Ik heb het nut ervan (bijna) nooit ingezien. Digitale informatie wordt op een schijfje gebrand, zodat ik dat in een apparaat kan stoppen (dat stuk gaat), dat de nulletjes en eentjes zo weer van dat schijfje (dat beschadigt) leest. Ik heb al een paar jaar een mediaplayer. Hoe vaak heb ik me de tweede helft van de jaren ’00 niet geërgerd aan het feit dat ik, om een film te kunnen huren, naar een videotheek moest. En dat ik die dvd dan ook weer terug moest brengen, binnen een dag of een week. Twee keer heen en weer op de fiets, een paar euro dokken en dat allemaal voor een korte periode toegang.

Dat deed ik niet, want ik had geen dvd-speler. Maar vooral omdat ik het onzin vond. De gratis (illegale) oplossing was immers een stuk eenvoudiger: downloaden. Niet omdat ik niet wilde betalen voor films en series, maar omdat ik de legale oplossing gewoon niet begreep. Hetzelfde gold voor muziek. Daar is met Spotify eindelijk een einde aan gekomen. Miljoenen liedjes, je kunt ze allemaal beluisteren. Ze staan niet op je pc, op je harde schijf of een andere ‘datadrager’, maar in de cloud. Op een server. En je kan er overal bij. Via je pc, je telefoon, je (smart) tv. Hoe, waar, en wanneer je dat zelf wil.

Internationale premières van TV-series

Ik begrijp ook nog steeds niet dat TV-series, die in de VS een succes zijn, hier pas jaren later worden uitgezonden. Ja, die periode wordt steeds korter. En ja, dat heeft met rechten te maken, ik weet het. Maar internet en sociale media werken downloaden (of, misschien iets minder kwalijk, streamen via VPN) toch gewoon in de hand? Ik lees op een Amerikaanse site welke series ik echt niet mag missen, dit najaar. En dan verwacht men dat ik braaf twee jaar wacht tot Net5 die geweldige serie eindelijk eens oppakt? Dacht het niet.

De serie Touch, met Kiefer Sutherland, kwam in tientallen landen tegelijk uit (helaas niet in Nederland). Waarschijnlijk voornamelijk door het internationale karakter van de serie, maar toch een revolutionaire ontwikkeling. En eigenlijk vooral een heel logische. De digitale wereld is plat en klein. Als je niet wil dat mensen downloaden, of streamen met behulp van VPN, zorg dan dat ze geen 2 jaar hoeven te wachten op een tv-uitzending of 3 jaar op een dvd-box. Die vervolgens wegstoft in je kast en die je nergens meer kunt vinden (tenzij je die ene uitzondering bent met een prachtige kast voor al je dvd’s, waar je ze gesorteerd op naam in opbergt).

Beleving & curatie

We consumeren media tegenwoordig waar, met wie, wanneer en hoe we dat zelf willen. Dat geldt inmiddels voor muziek, maar ook steeds meer voor films en series. Naar de bioscoop ga je voor de ervaring. Groot beeld, geweldig geluid en (als je er van houdt) een 3D-brilletje. En omdat je niet wil wachten tot de film te huur is. TV is, na de première van het programma of de serie ergens ter wereld, geen noodzaak meer. TV is curatie. Een zender maakt een mooie selectie voor je, kiest de tv-series, programma’s en films uit die je zou moeten zien. En omdat je die keuzes waardeert, accepteer je de onderbreking door reclame.

Mediaconsumptie: alles achter een abonnement?

Nu is er digitale TV met uitzending gemist. En UPC on Demand (dat vaak blijft hangen). En Pathé Thuis. Het begint erop te lijken. Geef me een abonnement a la Spotify, zodat ik onbeperkt toegang heb tot films, programma’s en series wanneer ik dat wil, en ik ben helemaal blij. Want nee, ik hoef die series niet te bezitten. Ik wil alleen maar toegang. Onder mijn voorwaarden. Dat is waar het om draait. Als de zenders willen dat ik naar hun kanaal kijk, dan mogen ze hun best doen om me te verleiden, met toegevoegde waarde.

Ik ben benieuwd wat er volgt na muziek en nu in groeiende mate films en series. Alles wat we digitaal kunnen consumeren, kan immers achter een abonnement. En niemand, behalve de auteur of de maker en de uitgever, heeft meer bezit nodig. In de VS is er al een Spotify voor magazines; NextIssue. Je betaalt een vast bedrag per maand, voor toegang tot een steeds groter wordend aanbod aan magazines.

Ik zou best overwegen een euro of wat per maand te betalen om geen reclame meer te hoeven zien op Youtube. En wanneer volgen de boeken, de games (bestaat daar al iets voor?) en de apps? Of de kranten? Ik zie nog niet voor me dat ik lezers van mijn blog ga vragen voor content te betalen. Maar ik kan me wel voorstellen dat je als content creator bepaalde content in een abonnementsvorm gaat aanbieden, via zo’n partij. Content waar meer tijd in zit, met meer diepgang, meer waarde dan een blogtekst. Denk aan whitepapers, ebooks, cursussen, wekelijkse instructievideo’s (screencasts) etc. Why not?