Ik was er. Met hem. Afgelopen zaterdag op de DutchBloggies. Een hip en excentriek feestje met hippe mensen, (súper)mensen die zichzelf vreselijk hip vonden en het absoluut niet waren, meisjes in korte rokjes en gratis drank. Tot je er scheel van zag. Of tot het op was. Dat hing ervan af wat je dronk…

Er lagen mega bean bags, ook al zo hip dus. Ik dronk er rosé uit een plastick frisdrankglas en at er eveneens gratis hippe hapjes. Ik werd herkend op de afterparty door de cateraar, omdat ik zoveel hapjes at. Hoop ik. Ik stond op menigeen digitale megacamera. Ik lachte ronduit met mijn sticker op mijn borst. Want dat moest. Die sticker dan. Om vervelende vragen te voorkomen. En om de drempel tot sociaal contact te verlagen. Noodzakelijk? Misschien.

[[image:foto2_copy1.jpg::inline:2]]

Het was een feest dat eerder online stond dan dat het was afgelopen. Het was zowel goed als slecht georganiseerd. Gave introfilmpjes in mvt-stijl, maar vreselijk slechte vrouwelijke dj’s. Hoe hot dan ook. Zelfs ik kan beter mixen. "Maar zij hadden de plaatjes", sprak hij wijs. En dat was natuurlijk absoluut waar. Ik had ze niet bij me.

Sinds zaterdag voel ik me nogal gehipdate… Ik heb in een paar uur tijd een museum bezocht, een awarduitreiking gezien, een camera met megamicrofoon op mijn ’tronie’ gehad, gratis gedronken&gegeten én een afterparty meegemaakt. Ik voel me een stuk beter nu. Of, nou ja, in elk geval een stuk hipper…