Vandaag moest ik lesgeven. Doodnerveus vertrok ik om tien voor negen met m’n snel in elkaar gefrustelde powerpoint onder de arm (als het ware dan..) eigenlijk net te laat, op de fiets, door de regen, richting school. Nog niet ontbeten, nog niks gedronken en met een wild bonkend hart in m’n keel.
[fa:p:id=305261032,j=r,s=t,l=p] Ik gaf dus les. Ik vertelde een groep eerstejaars studenten hoe ze hun digitale portfolio moeten inrichten, welke documenten waar moeten, en hoe ik dat zelf heb aangepakt. Ik vertelde over extra bewijslast, dingen die je buiten je schoolopdrachten doet, maar waar je ook heel veel punten mee kunt scoren. Mijn studenten vroegen om voorbeelden. Ik vertelde dat ik artikelen schrijf voor de schoolkrant, een weblog bijhoud, meehelp met organiseren van bijvoorbeeld de introductieweek, als studentassistente werkzaam ben, een college ga geven over webcommunicatie…
Midden in de zin sprong een studente bijna op van haar stoel. “Jeetje, jij bent echt zo’n modelstudent he!” De rest van de groep viel haar bij met uitgebreid ja-knikken. Mijn zenuwen (die uiteraard net weg waren) sloegen spontaan weer aan. Ik stond met m’n mond vol tanden. Ik stamelde wat onverstaanbare woordjes: “nou eh, nee hoor”, en keek beteuterd naar mijn laarzen (ik moet ze echt eens poetsen).
Ik zie mezelf absoluut niet als modelstudent. Verre van dat. Toen ik vorig jaar aan de opleiding begon had ik het vreselijk moeilijk. Ik kreeg negatieve feedback op m’n houding en moest nog vreselijk veel leren en als persoon ontwikkelen. En nu, een jaar later, word ik door eerstejaarsstudenten gezien als modelstudent. Ze zien mij als het strebertje, het stuudje. Precies het tegenovergestelde van hoe ik mezelf zie; iemand met kwaliteiten, maar met name met fouten, gebreken, minpunten, valkuilen..
En toch doet het je goed, zoiets. Een enorme boost voor je zelfvertrouwen. Ik blijf echter wel met beide (trillende) benen op de grond staan. Ik ben helemaal geen modelstudent. En ik wil er ook geen zijn. Ik doe wat ik leuk vind, en dat is toevallig vrij veel… 🙂
Je bent gewoon stiekem een stuudje…. geef het nu maar toe, het is gewoon zo! 😉 Als zelfs mensen het zeggen die je slechts 1x zien dan is het gewoon te duidelijk! 😀
Maar zeg eens:
“een college ga geven over webcommunicatie”
Ha, ja, een docent vroeg me wat ik voor m’n opdracht had gedaan om goed advies te geven. Ik zei dat ik o.a. er wat literatuur op nageslagen had. En toen vroeg ie of ik samen met hem een college wilde geven 🙂
betere werk… vooral
‘Dooooorgahaan’! 😉
Ik kwam hier zomaar even langs! Mijn complimenten voor je mooie weblog naamgenoot!
Haaj zus,
een opmerking van model-student herself mag onder dit berichtje zeker niet ontbreken.
Ik ben het meisje dat:
1. graag (literatuur) leest.
2. het leuk vind om naar school te gaan
3. altijd netjes haar huiswerk af heeft
5. schema’s maakt en in het weekend niet uitgaat als er op maandag een toets is.
Zo eentje. En het ergste is: ik vind het nog leuk ook 😉 Liefs, Marloes.
Dacht ik dat ik een leuke schoonzus had. Is ze saai 🙂
Haha, communicatie is toch ook gewoon leuk? Ik doe zelf ook best wel veel naast de opleiding… schrijven voor het blad van onze opleiding, ik doe een jaar bestuur in de studievereniging als secretaris… Maar van mijn opleiding zelf komt momenteel een beetje weinig terecht… mijn hoofd zit veels te vol!
en na een les gegeven te hebben komen die leuke zelf refelectie’s.
De docenten zijn er gek op.
als je maar reflecteerd op je handelen zo weer een punt extra.
dat klt portfolio ook.
hoe maak je de jouwe digitaal?
op het web?
heb je te maken met competentie’s?
het meest geliefde woord tegewoordig 🙂
klt dingen.
zo dat ben ik weer kwijt.
morgen weer verder met de studie.
Hi My Name Is ivaakv.