Sjans in de supermarkt?

In gedachten verzonken stond ik in de rij voor de kassa tot ik abrupt wakker werd geschud. “Deze kassa gaat ook open mevrouw!” riep het kassameisje vanachter de kassa ernaast. Uiteraard haastte ik mij naar de lege band en begon uit te laden. Drie studentikoze types met overvolle mandjes volgden me en dwongen me steeds verder naar voren te lopen. Ik laadde uit. Bier, knoflooksaus en kaiserbroodjes. Rare combinatie, dacht ik nog.

“Dat is dan zes euro vijftig!” kirde het kassameisje. Ik wilde betalen, maar stond nogsteeds met het boodschappenmandje in mijn hand. De stapel mandjes stond helemaal achteraan, achter de drie jongens. En ik was niet van plan mezelf daar langs wurmen.

Ik schraapte mijn keel en sprak de middelste van de drie aan: “Zeg, zou jij mijn mandje misschien weg willen zetten?” vroeg ik en trakteerde hem op mijn allercharmantste glimlach. Ik voelde me behoorlijk opgelaten in mn oude kleren, mijn haar in de war en geen spoortje makeup op mijn gezicht. Maar hij antwoordde vriendelijk: “Ja hoor dat wil ik wel.”

Nummer één begon te lachen, stootte nummer drie aan en grapte: “Hij heeft sjans!”. Nu ben ik normaal niet de beroerdste om hier en daar wat te flirten, maar dit was echt een ongelofelijk slecht moment. Dat kon nummer één echter natuurlijk niet weten. Toch draaide ik me woest om en zond hem mijn most evil blik toe. Nummer drie maakte dankbaar gebruik van het moment, door tegen nummer drie te grinniken: “Ohh wat lief, heb je een flesje wijn voor je meisje meegenomen?”.

Nummer twee, die er overigens niet slecht uitzag, kreeg spontaan een knalrode kop. Ik had uiteraard geen medelijden. Ik wurmde de boodschappen in mijn tas en maakte aanstalten om weg te gaan. “Wilt u geen bonnetje mevrouw?” kirde het meisje. “Jawel” gromde ik en keerde me weer om. Ik nam het papiertje aan en slaakte een zucht van verlichting. Eindelijk verlost van die kerels.

Maar nummer één kon het uiteraard niet laten om nog even een trap na te geven. Hij had inmiddels zijn mandje leeggeladen. Vol van zichzelf en met een ongelofelijk slechte imitatie van mijn stem riep hij naar nummer twee: “Zeg, zou jij mijn mandje misschien weg willen zetten, want ik kan er niet bij hoor!” En ik maakte dat ik wegkwam. Mannen…