Kadootje

Ik wilde loggen, omdat jij het ook deed. Ik was jaloers op de reacties die je kreeg op de stukjes die je plaatste. Je had digitale vrienden en iedereen online kende jou. Ik wilde die aandacht ook. Voor Kerst kreeg ik van jou mijn eigen log. In het begin betekende het niets anders dan een adres. Net zo betekenisloos als mijn straat en huisnummer. Plus wat onzichtbare woonruimte, waar ik bijzonder weinig mee kon. Ik had geen idee wat ik in handen had, laat staan wat ik ermee kon en zou gaan doen.

Jij leerde me vanalles over internet, over fora en weblogs. Over html en css. Stapje voor stapje liet je me dingen zelf uitvogelen. Je haalde het bloed onder mijn nagels vandaan door me te zeggen dat ik het zelf moest oplossen. Maar nu ben ik je dankbaar. Ik kan het nu zelf oplossen. Jij hebt me niet alleen een podium gegeven, maar ook precies wat ik nodig had om te ontdekken wat ik wilde en wat ik kon met mijn leven. Schrijven. Al die jaren terug had jij noch ik kunnen weten dat je mij het kado van mijn leven gaf. Nu rest me niets anders dan je te bedanken. Thanks.