Je relatie op de weegschaal

Elke vrije minuut wil je bij hem zijn, in zijn armen liggen. Niks anders dan genieten van zijn aanwezigheid en zijn kusjes. Je wil elke avond naast hem in slaap vallen en tegen hem aan kruipen als je wakker wordt. Intens gelukkig omdat je bij hem bent. En omdat hij bij jou wil zijn. Je bent hopeloos verliefd…

Maar hoe graag je ook bij elkaar wil zijn, als je elke vrije minuut op elkaars lip zit, isoleer je jezelf van je omgeving. Maar meer dan dat nog; je vervreemdt van jezelf. Het gaat snel. De sleur hakt erin, veel wordt al vanzelfsprekend, bij elkaar zijn is niet langer zo spetterend en bijzonder. Terwijl het dat wel zou moeten zijn. Die speciale spanning van die eerste tijd ebt al voorzichtig weg.

Je hebt geen tijd meer om je eigen dingetjes te doen. Je krijgt het al amper voor elkaar om je wenkbrauwen te epileren en je benen te scheren (want je doucht altijd samen), laat staan om je kamer te poetsen, je administratie te doen of met je vriendinnen te kletsen. Je mist jezelf.

Toch wil je niet dat hij je alleen laat. Toch wil je meteen na je werk naar hem toe om hem te overladen met kusjes. Maar als je dan even in je eentje op je kamer zit, en al die dingetjes kan doen die je al weken hebt laten liggen, als je even heerlijk NET5 kunt kijken, urenlang kerstliedjes kunt luisteren of vrijuit mag janken bij Extreme Home Makeover. En vooral, als je de kans weer krijgt om hem vreselijk te missen…

Dan komt het verlangen terug, dan voel je weer dat kriebelend gevoel in je onderbuik. Dan krijg je een week gevoel als je naar zijn foto kijkt. En dan komt de boel weer langzaam in balans. Want af en toe, moet je relatie gewoon even op de weegschaal…