Ik blader door de Esta. Een vijf pagina’s tellend artikel over alcoholgebruik trekt mijn aandacht. Niet-alcoholistische vrouwen houden twee weken een alcoholdagboek bij. Tot hun grote schrik blijken ze stuk voor stuk te veel te drinken. Vanaf 14 glazen per week wordt een vrouw gezien als regelmatige drinker en kan er schade aan het lichaam ontstaan.
Met twee gezellige avonden in de week zit je zo aan de 14 glazen. En een wijntje bij het eten gaat er ook altijd goed in. Maar met een verse antibioticakuur op zak moet ik voorzichtig zijn. Ik besluit een week helemaal niets te drinken. Op de planning staan een voetbalwedstrijd, feestjes en etentjes. Een leuke week dus. Maar dan zonder wijn, sterke drank of bier. Lastig? Ik ben er bang voor…
Donderdag:
Ik spreek met mijn vriend af in de kroeg. Hij bestelt een biertje. Straks begin ik met mijn kuur dus ik kan echt geen bier nemen. Dan maar een kopje thee. De thee is lekker, warm en zoet. Eigenlijk is er niets mis mee en bovendien is het een stuk beter voor de lijn. Wanneer hij z’n tweede biertje bestelt, krijg ik het lastiger. Een biertje moet eigenlijk ook wel kunnen. De schuimkraag ziet er verleidelijk uit. Toch bestel ik maar weer een kopje thee…
Vrijdag:
Ik ga uit eten. Naar een heerlijk Mexicaans restaurant in het centrum. Een toprestaurant, waar ze de lekkerste cocktails maken. Mexicaans eten smaakt bovendien het beste met een ijskoude Desperados of Corona in de hand. Maar die hebben ze niet zonder alcohol. Ik weet even echt niet wat ik moet bestellen, dus wordt het een saai colaatje. De frisdrank lest mijn dorst prima. Toch mis ik de zoete biersmaak bij mijn rijst en bonen wel een beetje. Al met al gaat het me makkelijk af. Ik ben banger voor morgen. Voetbal in de kroeg. Shit, dat wordt lastig.
Zaterdag:
“Meisje, meisje ga je nu al naar huis? Saai hoor!” Het is kwart over elf en ik zit op de fiets naar huis. Langs mij fietsen hordes mensen richting het centrum. Ik trek mijn PSV sjaal wat dichter om me heen. De nummer 1 van Nederland speelde slecht vanavond. Score NEC-PSV: 0-0. Nog geen kampioen dus. Mijn persoonlijke score vanavond: 1 cola en 3 sapjes. Makkelijk was anders. Bij de aftrap kreeg ik meteen een biertje in mijn hand gedrukt. Beteuterd keek ik naar het glas vloeibare goud. “Ik kan niet drinken vandaag,” verzuchtte ik. Twee paar ogen keken me verbaasd aan, “maar je hebt toch geen auto?” Alsof dat de enige reden is om niet te drinken.
Afijn, ik kreeg een colaatje en de eerste verleiding verdween in andermans mond. Even later was ik aan de beurt om te bestellen. De cola bubbelde nog na in mijn buik. Eigenlijk had ik ook helemaal geen dorst. Ik aarzelde even en bestelde twee bier. Plus een sapje met een rietje. Resultaat: ik moest plassen en had eigenlijk meer dorst dan ervoor. Twee jus’tjes later hield ik het voor gezien. Ik was moe en iedereen om me heen werd alsmaar uitbundiger. Voetbal zonder bier bleek opnieuw geen goede combinatie. Maar het slaapt vast een stuk beter…
[wordt vervolgd…]
