Toilet-tic

Ik heb een hele irritante tic. Ik lees altijd alles om me heen. Als ik niets te doen heb, is geen letter in mijn buurt veilig. Vooral als ik op het toilet zit. Reclameuitingen op toiletten zijn volledig aan mij besteed. Ik bestudeer ze en lees zelfs de kleine lettertjes. Als ik dan voor de tweede keer op dat toilet kom, lees ik het hele verhaaltje nog een keer. Totdat ik het van buiten ken. En zelfs dan kan ik me niet bedwingen om het nog eens te lezen.

Toiletten bewaren vaak een geweldige verzameling aan ware schrijfkunst. Ons toilet bevat bijvoorbeeld fantastische spreuken als ‘His words may be in vain, but the Shithouse poet stroke again.’ Ik breng ook wel eens tijd door op een toilet waar interessante boeken liggen met titels als ‘Why penguins have knees’.

Ooit was ik vaak op een toilet dat volhangt met footballcards, een artikel over café de Aftrap en een paar jaar oude bon voor wildplassen. Ik ken een toiletdeur in een frituur in Heerlen met een liefdesverklaring van S aan A en weet dat in café het Lempke ooit iemand was, die vreselijk verliefd was op Maarten. 

Tegenwoordig plas ik regelmatig ergens waar een een boomerang kaartje hangt met ‘How about a nice cup of shut the fuck up?’ en een A4tje met de beschrijving van de wereld zoals hij zou moeten zijn. Een hele pagina vol tekst, die ik van voor naar achteren ken en moeiteloos in het Engels kan vertalen. Inmiddels neem ik,  om irritatie te voorkomen, altijd mijn telefoon mee als ik naar dat toilet moet. Ga ik mijn oude smsjes nog maar eens lezen. Je moet toch wat tijdens het plassen…