Heb je wel eens geprobeerd om ’s ochtends vroeg, slaapdronken, met troebel zicht en een overvolle blaas in een klein smal potje te plassen, terwijl je heel goed beseft dat de anatomie van het vrouwelijk lichaam goed richten absoluut niet toestaat?
Ik wel.
Ze zeggen dat een vrouw het weet als ze zwanger is. Maar mocht ze toch niet zo close met haar lijf zijn, dan kan ze altijd nog terugvallen op de standaard symptomen: borsten worden ubergevoelig (check!), constante vermoeidheid (check!) verdomd veel misselijkheid (check!), een paar kilo gewichtstoename (check!) constante hunkering naar voedsel op elk moment van de dag (check!) en ongeneeslijke moodswings (check!).
Mijn hart bonst in mijn keel als ik de dokter vertel van mijn symptomen. “Ik doe het nog wel hartstikke veilig”, beken ik hem blozend. De dokter blijft, zoals het een dokter betaamt, heel rustig. “We doen gewoon een test meisje, neem donderdag maar een ochtendplasje mee”.
En daar zat ik dus. In de trein, met mijn plas in m’n tas. Nerveus en opgelaten, kotsmisselijk bij de gedachte dat mijn brood zich in dezelfde tas bevond als mijn ochtendurine. Maar ja, misselijk was ik toch al.
Op het station aangekomen besefte ik al snel wat ik al lang wist. Het busstation was verlaten. Op een paar opstandige hangjongeren na, was er geen ziel te bekennen. Zonder vervoer en zonder geld voor een taxi bleek het een onmogelijke opgave bij de huisarts te komen. Toch kon ik geen seconde langer tegen de druk van onwetendheid. Als een bezetene rende ik de Kruidvat in op zoek naar de meest betrouwbare (en dure) zwangerschapstest verkijgbaar.
“Houd het topje van de applicator slechts 20 seconden in uw urine.” Op het toilet in de V&D gooide ik van de zenuwen bijna mijn potje prut omver. Met trillende vingers las ik enkele seconden later de uitslag op de applicator. NEGATIEF! Geen baby, geen baby, geen baby!
Dolgelukkig met de uitslag trakteerde ik mezelf op een fruitshake bij LaPlace. Achter de kassa stond een (letterlijk) oude vrouwelijke collega. Terwijl ik mijn portemonnee uit mijn tas haalde begon ze ongegeneerd te grinniken. “Zo, jij straalt!”. Met een snelle blik op mijn niet zo heel erg platte buikje keek ze me vragend aan: “En, ben je zwanger?” …
Een kind.. pfff.. Nee, ik voorlopig ook nog niet!
Maar waarom nam je een fruitshake en niet ook nog een heeeerlijk broodje roomkaas?!!!?
Wat een ontzettend koe om een dergelijke opmerking te maken! Jij een geluk, je wist al dat het niet zo was 😉
Denk dat ik stiekem toch een beetje teleurgesteld zou zijn bij een negatieve test. Maar blijkbaar ben jij er nog niet aan toe 🙂 Gefeliciteerd dat het niet zo is, en tja…die oude collega moet je maar lekker laten denken.
Aiii, lekkere opmerking… Maar een leuk stuk om te lezen, hihi. Fijn dat het negatief was!
Ik sluit me helemaal aan bij Peet! 😀
Dat nieuwe jurkje had je minder mooi gestaan met een zwangere buik 😉 Geniet maar lekker van de kindloze periode!
The New York Post’s Predictably Great Brett Favre Cover http://sposgrid.com/iqksz; Sterger: Brett Comes Up Sho: (NY Post headline)