Independence Day

Iedereen heeft van die momenten van besef, van inzicht. Van die ‘aha’ dus zo zit dat-situaties. Je weet wel, dat er zo’n spreekwoordelijk lampje bij je hoofd gaat branden van ‘verrek, ik weet het!’ In mijn geval is het meer een verblindende lichtshow van 1500 Philips lampen a 1000 watt per stuk, maar dat daargelaten.

Het zit zo. Ik heb een leuke vriend. Ja echt. Knap, lief, leuk, sociaal, sexy, goed in bed, maakt mijn ontbijt en zou zelfs mijn haar naar achter houden als ik moest overgeven als ik hem erom vroeg (al zou ik dat nooit vragen). Er is alleen een ding, hij heeft een vreselijke vriendin. En dan bedoel ik echt grandioos vreselijk. Zo afschuwelijk, dat je niet begrijpt waarom hij met haar omgaat.

Ik zal het even uitleggen. Ze is een zeur, ze trekt altijd alle aandacht naar zich toe, meestal op een negatieve manier. Ze zit altijd te mekkeren over haar gewicht, vist naar complimentjes en zegt dan dat hij het toch niet meent. Ze neemt hem al haar fouten kwalijk, scheldt op hem als iets niet goed gaat. Ze is ongelofelijk negatief over alles dat haarzelf en wat daarmee te maken heeft betreft en on top of all that is ze ook nog eens vreselijk bezitterig, smst ze hem minstens twee keer per dag, is ze stiekem jaloers als hij iets met iemand anders afspreekt en kan ze amper vier dagen zonder hem.

Je raadt het al, die vrouw ben ik. Herstel, die vrouw was ik. Want vandaag, donderdag 29 mei, is het Independence Day. Ik word weer onafhankelijk. Baas over mijn eigen gedachten, over mijn leven, mijn lichaam and so further. Hij krijgt de vriendin die hij verdient. En ik, ik word de vrouw die ik verdien. Mezelf dus. Want ik heb natuurlijk ook nog een hele hoop geweldige, fantastische, leuke en bijzonder amusante karaktertrekken die al die ellendigheid hierboven beschreven compleet overschaduwen. Maar dat spreekt voor zich…